BIG Business
Teleurgesteld lees ik het antwoord dat ik in mijn mailbox aantref.
Ik zal geen deel meer uit kunnen maken van het lokale netwerk met zorgprofessionals dat zich richt op mensen met chronisch pijn. De groep heeft besloten voortaan alleen BIG geregistreerde disciplines toe te laten. Men ziet wel echt dat ik waardevolle kennis heb, lees ik, zeker als ervaringsdeskundige. Het past echter niet meer in de richting die men op wil gaan.
Ik ben verbaasd, teleurgesteld, misschien ook wel een beetje boos.
De gremlin in mijn hoofd probeert me te vertellen “zie je wel Inge, je bent niet goed genoeg”. Maar ik weet dat dit nog een stukje oud zeer is.
Als Integraal Myofasciaal Therapeut, Psychosomatisch Trainer en Solk Coach met ervaringskennis kom ik inderdaad niet in aanmerking voor een BIG registratie en ik heb ook geen ambities om ooit een BIG geregistreerd beroep uit te kunnen gaan oefenen. Wel heb ik de afgelopen jaren bewezen iets waardevols te bieden met mijn coaching, training en behandelingen, dus dat oud zeer kijk ik even aan en schuif het daarna liefdevol opzij. Gelukkig zie ik meteen ook weer nieuwe mogelijkheden.
Misschien was ik een beetje naïef dat ik serieus goede hoop voelde toen ik werd uitgenodigd deel te nemen aan dit netwerk? Hoop dat de term multidisciplinair ook ècht MULTI zou worden door oprechte interesse in ervaringskennis en holistische denkwijzen, om daarmee de zorg voor mensen met aanhoudende lichamelijk klachten gezamenlijk naar een volgend level te brengen.
Gelukkig zie ik de laatste tijd een opmars van (voormalige) BIG-waardige zorgprofessionals die door eigen ervaring als solkpatient zijn gaan inzien dat het anders moet met de zorg voor deze groep. Denk o.a. aan de Balanskliniek van voormalig psychiater Bram Bakker, aan psychotherapeut Hilde Bolt en aan Begrepenklachten van niet-praktiserend arts Marlies van Hemert en haar team.
In mijn eigen 18 jarige zoektocht naar een pijnvrij leven waren het niet per definitie de BIG geregistreerde professionals die voor mij van grote betekenis waren. Bezoek aan de orthopeed, neuroloog, psycholoog, pijnpoli en menig fysiotherapeut leverde helaas geen succesvolle behandelresulaten op. Maar dat gold ook voor menig behandeling of gesprek in het alternatieve circuit. Ik ben dan ook niet anti reguliere of pro complementaire zorg of zoiets. Ik ben vooral voor verbreding, voor een samenwerking tussen reguliere en complementaire zorg aangevuld met ervaringskennis.
Omdat ik namelijk in beide circuits zorgprofessionals ken die ik juist heel hoog heb zitten en waarvan ik denk dat we gezamenlijk een groter potentieel in ons dragen voor efficientere mensgerichte zorg.
Omdat we door ons eigen complexe proces een soort van innerlijke casemanager in ons hebben ontwikkeld, kijken we makkelijk verder dan onze eigen expertise en zijn bereid ook buiten de gebaande paden samenwerking aan te gaan in het belang van de cliënt.
Professionele scholing, serieuze intervisie, supervisie en/of leertherapie echter wel.
Allemaal zijn ze aangesloten bij een beroepsvereniging en voor sommige betekent dat inderdaad dat ze een BIG-registratie hebben, maar zelf hebben we geen behoefte aan een onderscheid tussen “regulier” of “complementair”. We streven naar maatwerk volgens biopsychosociaal model, ongeacht in welk hokje dat volgens anderen thuishoort.
- Ben jij werkzaam op gebied van arbo-/verzuimbegeleiding?
- Ben jij een therapeut/coach/trainer met ervaringskennis?
